Farkına vararak yeme: Çoğunlukla hızlı ve ne yediğimizin farkına varmadan yiyoruz. Oysa beynimize “doydun” sinyali yemeğe başlamamızdan 20 dakika sonra ulaşıyor. Eğer öğünümüz 5-10 dakika sürüyorsa, tabağımızdaki yiyecek bittiği halde kendimizi tok hissetmeyiz. Dolayısıyla biraz daha yemek alabiliriz. Bu da daha fazla yememize neden olur.

Duygusal yemenin engellenmesi: Olumsuz bir duyguyu (öfke, üzüntü, can sıkıntısı vb.) gidermek için yemek yiyorsak aşırı yeme olasılığımız fazladır. Üstelik yemek yeme olumsuz duyguyu sadece kısa vadeli olarak giderir, uzun vadede ise kilo almanın yarattığı suçluluk ve pişmanlık kişiyi gene duygusal yemeye iter.

Egzersiz yapma: Spor yapmamak için çoğunlukla bahane üretiriz; yorgunum, zamanım yok, üşeniyorum gibi. Oysa sadece alınan kaloriyi azaltmak uzun vadede kilo vermek için yeterli olmaz, harcanan kalorinin de arttırılması gerekir.

Zayıf insanlar gibi düşünebilme: İnsan davranışlarını düşünceleri yönlendirir. Yeme ve kalori harcama konusunda zayıf insanlar gibi düşünebilirsek, diyet yapma davranışlarımızı da yönlendirebiliriz. Bu becerilerin kazanılmasında size yardımcı olacak bir psikoterapi türü Bilişsel Davranışçı Terapi’dir. Bilişsel Davranışçı Terapi tüm dünyada yaygın olarak kullanılan, diyet yapma becerilerini kazandırma konusunda etkinliği araştırmalarla gösterilmiş, kanıta dayalı bir psikoterapi yöntemidir.”