Göğüs bölgesinde bulunan Anahata Çakra, göğüs enerji merkezi uyanınca koşulsuz sevgi akmaya başlar. Kalbin dans etmeye başlar, derin bir minnet hissedersin ve evrenle uyum içinde olursun. Koşulsuz sevgi ve evrensel uyum yaratıcılığın ortaya çıkmasını sağlar.

Tüketici toplum insanları robotlaştırıyor. Yani herkesin aynı şekilde düşünmesini, aynı zevklere, aynı ihtiyaçlara sahip olmasını ve bunun için köle gibi çalışmasını, deli gibi tüketmesini istiyor.

Robotlaşmış insan asla yaratıcı olamaz, sadece aynı şeyleri tekrarlar. Şimdi hayatınızı gözden geçirin, göreceksiniz ki hayatınız tekrarlamalardan ibaret; gece uyumak, sabah uyanmak, kahvaltı yapmak, işe gitmek, işten eve dönmek, yemek yemek, tv seyretmek ve tekrar uyumak.

Bu eylemlerde bulunarak kişi yaratıcı olamaz. Yaratıcı olmak için rutinleşmiş eylemlerden özgürleşmek gerekir, çünkü kimsenin bugüne kadar yapmadığı eylemler yaratıcı olur. Yaratıcı olmak özgün olmak demektir.

Sanatçı olmak bir ayrıcalık değil, her işi sanata çevirmek bir ayrıcalıktır. Yaptığın her işte yaratıcı olabilirsin. Eylemin kendisi yaratıcı değildir, o eylemi icra eden yaratıcıdır. Yaratıcılık öznenin içsel yaklaşımı ile ilgidir ve icracının eyleme kattığı bir özelliktir.

Yaptığın her işte bir sanatçı olabilirsin. Günümüzün inançlarına göre yaratıcılık şiirle, şarkıyla, müzikle veya resimle ilgili. Oysa özgür gözlerle bakınca her eylemin yaratıcı olabileceğini göreceksin.

Sanatçı eserini kendisi için değil toplum için yaratmalıdır. Böyle olunca gerçek sanat ortaya çıkar ve gerçek sanatçı eseriyle tamamen bütünleşir. Sanatçı ve sanat bir olur. Gerçek sanat insanın ruhunu uyandıran ve insanda kendini geliştirmek için istek uyandıran bir olgudur.

Herkes doğuştan yaratıcıdır. Bu gerçeği görmek için çocukları izleyin. Çocuklar, resim çizer, şarkı söyler, heykeller yapar, ağaca tırmanır, nehre atlar, kumdan saraylar diker; bunlar yaratıcılığın tezahürleridir. Çocuğun severek yaptığı her şey yaratıcılıktır.

Ama sonra toplum çocuğun yaratıcılığını engelleyen inançlar empoze eder. “Yaratıcı değil başarılı olmak önemli, yaratıcılığın para kazandırıyorsa önemli, kazandırmıyorsa bir işe yaramaz” der. Toplumun bu yönlendirmesi çocuğu hırslı ve maddiyatçı yapar.

Çocuklar için yarışmalar düzenleniyor, bu da onları rekabetçi yapıyor. Artık yaratıcı olmak değil kazanmak önemli hale gelmiş. Kazananlar pohpohlanıyor, kaybedenler aşağılanıyor. Bilgisiz toplumun bu tür yönlendirmeleri çocuklardaki yaratıcılığı ve özgüveni yok ediyor, maalesef.