Işgın bitkisi Türkiye’nin birçok yerinde yetişiyor. Kuzukulağıgiller familyasından olan ışgının Latince ismi Rheum ribes. Anadolu’da ise ışgın, aşgın, aşkın, eşkin, eşgin, ıçgın, ıçkın, uçgun, uçkun, uşgun ve uşkun isimleriyle de biliniyor. Yayla muzu ya da dağ muzu olarak da bilinen bu sebze, Türkiye’de bahar sonu yaz başlangıcında (Yöresine göre değişkenlik gösteren bir aylık sürede: Nisan sonu, Mayıs ayı, Haziran’ın ilk yarısı) toplanıyor. Işkın bitkisi taze olarak tüketiliyor.

Ekşi ve biraz da mayhoş lezzette olan ışgının, kiviye yakın bir tadı var. Çiğ olarak yendiği gibi, mutfaklarda çok çeşitli tariflerle de değerlendiriliyor. Işgından turşu, çeşitli sebze yemekleri, kek, pasta, pay, reçel ve şurup da yapılıyor. Türk botanik bilimciler bilinçsiz ve uygun olmayan yöntemlerle toplanan ışgının Anadolu'da yok olma tehlikesi altında olduğu uyarısını yapıyor.

İçerdiği güçlü etkin maddelerden dolayı farmakolojik (eczabilim) araştırmalarda oldukça popüler bir bitki. Işgının farmakolojik incelemesi 1939 yılında yapılan çalışmalarla başlamış, yirmi beş yıllık bir aradan sonra 1964 yılında yeni çalışmalarla devam edilmiş. Yine yirmi yıllık bir aradan sonra 1985, 1989, 1990 yıllarında çalışmalar artmış, on yıllık kısa bir aradan sonra 2000’li yıllardan günümüze kadar araştırmalarda büyük artış olmuş.

İki gün içinde kanser hücrelerinin yarısı öldü! Bu araştırmalardan en yakın zamanda yapılan ikisi ışgının kanser üzerine etkisini içeriyor. ABD'deki araştırmada, ışgın sebzesinin kanser hücrelerinin gelişimini durdurduğu ortaya koydu. Atlanta Üniversitesi'nde iki aşama halinde yapılan deneyler, fareler üzerinde gerçekleştirildi. Işgında bulunan parietin isimli kırmızı pigmentler, kanser hücrelerine enjekte edildi. Sadece iki gün içinde kanser hücrelerinin yarısının öldüğü görüldü. Pigmentlerin modifiye edilmiş bir çeşidinin de tümörlerin gelişimini azalttığı belirlendi.