Kendi ihtiyaç analizlerinden sonra dolabındaki giysileri giymeye, ulaşım ihtiyacını bisiklet ile gidermeye ve sadece evde yaptığı yemekleri tüketmeye karar verdi. Bizlere çok basit gibi gözüken bu tasarruf hareketinden 1 yılda 23.000 dolar biriktirdi.

Michelle; “Gerçekten ihtiyacım olmayan şeylere büyük paralar ödediğimi fark ettim: daha fazla giysi, barda geçirilen zamanlar, dışarıda içilen kahveler ve daha birçok şey…”

“Sonsuz bir döngüye kapılmış gibiydim. Reklamların söylediği yalanlara, mutlu olmak için mutlaka para harcanması gerektiğine inanıyordum. Paramın avuçlarımdan sürekli akıp gitmesinden çok sıkıldım. En sonunda kendimi silkeleyip, alışkanlıklarımı tamamen değiştirebileceğimi fark ettim.”

Köklü kararından sonra harcama yapmaya devam ettiği alanlar: Sağlık sigortası, konut kredi, hayır kurumlarına yaptığı bağışlar, telefon ve internet, ailesine verdiği destek, zorunlu kişisel temizlik ürünleri ve yemek malzemeleri idi.