Hayat İki Bilet Sadece…

Özünde hepimiz yalnızız bu hayatta....

Gökhan Dumanlı

Geçtiğimiz hafta rutin kontrollerim için gittiğim klinikte sıramın gelmesini beklerken yetmişli yaşlarının ortalarında ellerinde bastonları ile huzur dolu yaşlı bir çift girdi içeriye…

Yan yana iki sandalye aradı gözleri ve ben yan yana oturabileceklerini gösteren bir işaret yaparak bir yanımdaki sandalyeye oturdum.

Yaşlı kadın oturduğu an kolunu ovalamaya başladı, sağa sola kaldırmaya çalışıyor ve yüzündeki ifadeden acı çektiği anlaşılıyordu.
Yaşlı adam, eşi o hareketleri yaparken sadece kadının gözlerinin içine bakıyordu. Ve elini tutarak ‘‘iyi ki ben yanındaydım’’ dedi.

Yaşlı kadın: ‘‘olsun, olacağı varmış ama keşke seni dinleyip asansöre binseydik, o zaman bu başımıza gelmezdi’’ diye kolunun acısından ziyade eşinin sözünü dinlememesinin verdiği üzüntüyü yaşıyordu.
Bu sefer yaşlı adam eşinin kolunu tuttu ve yukarı aşağı hareket ettirmeye çalışarak ‘‘canın çok acıyor mu?’’ diye sordu.

Kadın hem üzgün hem de acısını bastırmaya çalışarak ‘‘Yok benim bir şeyim merak etme’’ dedi…

Biraz sessizlik oldu ve bir süre sonra yaşlı kadın, ‘‘buradan çıkınca sen aşağıda bekle, ben ilaçları alacağım arkadan’’ diyerek konuyu kapatmak istedi. Öyle ki canının acısından çok eşinin böylesine korkmasına sebep olduğu için kendini kötü hissediyordu.

Yaşlı adam, ‘‘seni şu saatten sonra bir daha yalnız bırakır mıyım?’’ dedi.
Kadın ısrarla, ‘‘bir şeyim yok bak göreceksin’’ demeye çalışsa da yaşlı adamın korkusu o titreyen ellerinin endişe ile daha da hızlı sallanmasından ve bunun anlaşılmaması için saklamaya çalışmasından hissediliyordu.
Birlikte el ele sıralarının gelmesini beklediler.

İşimi bitirip oradan uzaklaşırken bir süre silinmedi hafızamdan o sözler, o ihtimam, o zarafet, o sevgi dolu birliktelik ve bir ömrü birlikte paylaşmanın ve birbirine hala bu denli yakın olmanın verdiği huzur…

Yıllar önce lisede bir öğrenciyken öğrenim gördüğüm okulda ilk defa bir okul gazetesi çıkarılacağını duymuş ve hemen koşarak okul yönetimine ben de katılmak istiyorum ve eğer izin verirseniz darülacezeye gidip röportaj yapmak istiyorum demiştim. Okul yönetiminin görüşmeleri ve yazılı dilekçeler ile o izini almıştık. Ve ben o kapıdan girdiğim an bunun bir röportajdan çok daha fazlası olduğunu anlamıştım. Hiçbir şey not almamıştım. Soru soramamıştım zaten kimseye. Beni gördükleri an yıllardır yollarını bekledikleri evlatları gibi kucaklamışlar ve oradaki hayatlarından, arkadaşlarından, kendi elleri ile yaptıkları el işlerinden, torunlarından bahsetmişlerdi. En çok da ‘‘ah bir koşabilsem keşke neler yapmazdım’’ dediklerini hatırlıyorum. Yürümek değil bakın koşmak.. Öyle bir geç kalmışlık hissi vardı ki içlerinde belli ki bir şeyleri değiştirebilseler en çok kendilerini düşünecek ve belki de en büyük önemi sağlıklarına vereceklerdi.

Kısacası o gün hem geçmiş hem gelecek bir film şeridi gibi aktı gözümün önünden…

Özünde hepimiz yalnızız bu hayatta. Hayatımıza birileri girer; bazen kader ayırır bazen kaza. Bazen biz seçeriz yalnız olmayı bazen de o bizi seçer. İyi tarafları da vardır, zor tarafları da… Benim de en çok beslendiğim şeylerden biridir yalnızlık. Hani kendinle kalırsın, yazarsın, çizersin, içini dökersin, haftalardır eline yapışan kitabı bir çırpıda bitirirsin, kararlar alırsın, düşünür taşınırsın, kendine hak verir ya da çok kızarsın ama bir şekilde hesabı kapatırsın ya işte öyledir benim için… Ama sonra işte o sonralarda bir çift göz bir çift söz ararsın yanı başında… Kiminin sevdiğidir, eşidir o an ilk aradığı kiminin arkadaşı, dostu kiminde de ailesi… O yüzden her ne olursa olsun, her ne yaşarsa yaşasın insan kapatmamalı kapılarını kimseye, kırmamalı gönüllerini etrafındakilerin ve en çok da kıymetini bilmeli hala yanı başındayken sevdiklerinin…

Yolunuz sevgi, ışık ve zarafetle dolsun…

Mutlu Haftalar…

Gökhan Dumanlı
İletişim ve Zarafet Uzmanı

Facebook/gokhandumanli
İnstagram/gokhandumanli
Twitter/gokhandumanli

"Sitemizde köşe yazarı olarak yazı yazan tüm yazarlarımız yazdıkları yazı ve görüşlerden tamamıyla kendileri sorumludur. Köşe yazarlarının yazılarından dolayı İnternethaber Yayıncılık AŞ. (elmaelma.com) hiçbir şekilde yasal sorumluluk kabul etmemektedir."
Yorumlar