Kendini Yalnız Hissettiğinde…

Zamanın en büyük ilaç olduğu söylemi ilk ne zaman keşfedildi, hangi acı, hangi olay ya da duyguydu bunu söyleten bilemiyorum ama zamanla gittikçe daha da büyüyen yalnızlıklara ve derin yaralara ilk ne zaman ulaşıldı diye sorulursa cevabı kesinlikle içinde yaşadığımız bu yüzyıl olacak…

Bireysel tatminler, egolar, adam sendecilikler, bana dokunmayan yılan bin yaşasıncılıklar ve tanımlayacak kelime bulmakta güçlük çektiğim daha birçok bencil düşünce şu içinde bulunduğumuz zaman diliminin en büyük sorunu oldu. Gittikçe uzaklaşıyoruz birbirimizden ve birbirimizin gerçeklerinden… Mücadele verip, tutunmaya çalıştığımız yaşam bize gül bahçelerinin mis gibi kokusunu, zevkini, huzurunu sunuyor ama genellikle gülleri değil, dikenleri tutuyor, onları batırıyoruz birbirimize.

Halbuki zor zamanlar geçiriyor herkes…
Tutunacak bir dal, sığınacak bir liman arıyor. Hayallerini gerçekleştirme yolunda tökezlediğinde ‘kalk, sen başarırsın’ diyecek bir güç arıyor. Kendini yalnız ve kötü hissettiğinde umutlarını yeşertecek içten, sahici bir söz duymak istiyor… Kendini açıp, konuşmak istediğinde menfaatsiz yaklaşan bir çift gözle buluşmak istiyor… Kısacası insan arıyor. Aramalı da... İnsana, insan gerek ve birbirimize ihtiyacımız var. Konuşmak, dertleşmek, ağlamak, gülmek, ortak olmak, başarmak, inanmak, sevgili olmak, eş olmak ve daha birçok güzel duyguyu paylaşmak için…

Ama önce her şeyden ve herkesten önce kendimize ihtiyacımız var. Özümüze…
Onun en iyi halini ortaya koymaya…
Kimseye ihtiyacımız olmadan da yaşayabilecek yapıda bir insan olmaya…
Tüm o zor süreçlerde kendi gücümüzü kendimizde bulmamızı sağlayacak inançta bir adam ya da kadın olmaya. Eğitimse eğitim, çalışmaksa çalışmak, denemek, yanılmak, düşmek, kalkmak, üzülmek, sevinmek ama en nihayetinde ‘O’ insan olmak….
İhtiyacın olan her şey sende… Öyle kudretli bir varlık ki insan ve yaradan öyle kusursuz yaratmış ki insanı… Bilmen gereken en önemli şey bu. O yüzden asla tecrübe kazanmaktan kaçma… Ne kadar zor olursa olsun, yeniden ayağa kalk ve yola devam et. Hayatı öğrenmek için o tecrübelere ihtiyacın var. Kalbin aşk acısı ile yaralanmış ise, sonsuza kadar kendini aşka kapatma. Ruhun insanların acımasızlığı ile incinmiş ise, hayata küsüp kendini karanlık bir dünyada yaşamaya zorlama. Bedenin çok büyük acılar çekmişse, kendini uyuşturup bırakma. İnsanı anlamanın bilgelik seviyesine ancak böyle ulaşacaksın ve unutma, gücün çekilip de kimsen olmadığını düşündüğünde, yapman gereken tek şey aynaya bakıp adını söylemek…

Sen buna değersin!

Sevgi, ışık ve zarafetle,

Gökhan Dumanlı
İletişim ve Zarafet Uzmanı

İnstagram/gokhandumanli
Facebook/gokhandumanli
Twitter/gokhandumanli

"Sitemizde köşe yazarı olarak yazı yazan tüm yazarlarımız yazdıkları yazı ve görüşlerden tamamıyla kendileri sorumludur. Köşe yazarlarının yazılarından dolayı İnternethaber Yayıncılık AŞ. (elmaelma.com) hiçbir şekilde yasal sorumluluk kabul etmemektedir."